Chapter 13.

~z perspektywy Marthy~

-Co ty właściwie tutaj robisz? – zapytałam próbując swojego deseru truskawkowego..

-Przyjechałem cię zobaczyć. Trzy miesiące to mało dla ciebie? – zaśmiałam się gdy chłopak w bardzo śmieszny sposób uniósł jedną ze swoich brwi. – Nie cieszysz się?

-Oczywiście, że się cieszę głuptasie. – na jego twarzy zagościł uśmiech. – Ale następnym razem mnie uprzedź, bo może się to skończyć czymś więcej niż stłuczoną kostką. – puściłam mu oczko.

-Nawet nie masz pojęcia jak się cieszę, że widzę cię taką roześmianą. – wypowiedź Harryego przerwał dzwonek mojego telefonu. Spojrzałam na wyświetlacz i zobaczyłam nadchodzące połączenie od Williama.

-Poczekasz chwilkę? – zapytałam patrząc chwilę na Loczka.

-Jasne. – chłopak uśmiechnął się, a ja odebrałam.

-Halo?

-No witam cię. Co to się stało z tą twoją nogą? – zapytał bardzo poważnie.

-Widzę, że wieści się szybko roznoszą.

-Nie żartuj sobie. To poważna sprawa. Co poszło nie tak?

-Nie mam pojęcia.

-To przynajmniej mi powiedz gdzie to się stało. – czułam się jak podczas wywiadu. Mój brat zawsze był bardzo dociekliwy.

-Gdzie?

-Martha nie udawaj głupiej, proszę cię. Ja się tutaj niepokoję, a ty kpisz. Powiedz gdzie stłukłaś tą kostkę?

-Na treningu.

-Wiesz ty co? Tyle razy przewracałaś się na treningach, a dopiero teraz coś musiało się stać. – Willdo zaśmiał się melodyjnie. – Wiesz, że cię kocham? No i tęsknie strasznie. Wszyscy tęsknimy.

-Tak, ja też. – uśmiechnęłam się delikatnie. W tle usłyszałam głos jakiejś kobiety. Nie poznawałam go, ale cieszyłam się, że mój starszy braciszek znalazł sobie wreszcie dziewczynę.

-Muszę kończyć. Do następnego razu.

-Do usłyszenia. – nacisnęłam czerwoną słuchawkę i spojrzałam na Stylesa. – Już. –chłopak nie wyglądał na

zachwyconego. Nie miałam jednak pojęcia dlaczego. Jeszcze kilka chwil wcześniej aż tryskał entuzjazmem, a teraz nagle posmutniał. To sprawiło, że mi też zrobiło się przykro. – Wszystko w porządku?

-Tak. – powiedział niepewnym głosem. – Oczywiście, że wszystko w porządku. – nie wierzyłam mu, ale wiedziałam też że jeżeli Harry się uprze to nie będzie dało się nic z niego wyciągnąć. Poddałam się po prostu.

-Masz jakieś plany na ten dzień? – zapytałam próbując trochę poprawić mu nastrój. Hazza podniósł na mnie swój smutny wzrok i tylko pokręcił przecząco głową. – To może pojedziemy na przejażdżkę? Pokazałabym ci świetne miejsce. Co ty na to?

-Jeśli chcesz. – powiedział obojętnie.

-Oczywiście, że chce. – uśmiechnęłam się i pociągnęłam go do wyjścia.

*

Słońce skłaniało się już ku zachodowi, a my w dalszym ciągu jechaliśmy tylko mi znane miejsce.  Przed

wyjazdem wykonałam tylko jeden telefon i wszystko miało być gotowe. Chciałam jak najlepiej wykorzystać czas spędzony z Loczkiem. Był moim najlepszym przyjacielem. Czułam się dobrze w jego towarzystwie, on chyba w moim też. Cały czas obserwowałam jak chłopak ze skupieniem patrzy na drogę. Jego oczy, które wbite były w jeden punkt na drodze świeciły w blasku zachodzącego słońca. Wyglądał wspaniale.

-Daleko jeszcze? – zapytał nagle.

-Już blisko. – uśmiechnęłam się i spojrzałam przed siebie. Doskonale już na horyzoncie odznaczały się budynki w których stronę zmierzaliśmy. Nie mogłam się doczekać, aż chłopak zobaczy co przygotowałam, a właściwie pracownicy Justina przygotowali. Wiedziałam, że będzie zachwycony.

Po kilku minutach jazdy podjechaliśmy pod urodziwy domek pomalowany na łososiowy kolor. Był w bardzo greckim stylu. Przynajmniej ja tak uważałam. To właśnie z Grecją mi się kojarzył i tego się trzymałam. Na ścianie, zaraz obok drzwi pięło się pnącze różowych kwiatów. Dodawało to uroku staremu budynkowi. Styles był wyraźnie zaskoczony. Wyszedł z samochodu i bardzo podejrzliwym spojrzeniem przyglądał się budynkowi. Podeszłam do niego i chwyciłam dłoń chłopaka. On natychmiastowo splótł nasze palce. Dziwne posunięcie, ale

spodobało mi się. Z uśmiechem ciągnęłam go w wyznaczone miejsce, a Harry jednie rozglądał się po bokach. Wyszliśmy tylnym wyjściem na podwórze. Zatrzymaliśmy się na chwilę. Nakazałam mu zamknąć oczy. Chłopak posłusznie wykonał moje polecenie i zdał się na mnie. Zaprowadziłam go w miejsce pod niedużym drzewem i dopiero wtedy pozwoliłam otworzyć mu oczy. Harry z niedowierzaniem przyglądał się dwóm materacom i ułożonym na nich poduszką, które miały być miejsce z którego mieliśmy dobrą widoczność na podwieszone płótno. Zaplanowałam, że zrobimy sobie kino pod gwiazdami. Pracownicy

Biebera przygotowali dla nas projektor, kilka filmów do wyboru, popcorn i kilka litrów soku. Spojrzałam na twarz Stylesa, który z zachwytem przyglądał się obrazowi przed nim. Uśmiechnęłam się na to. Wiedziałam, że będzie zachwycony.

-Usiądź. – powiedziałam po chwili, a on nadal nie mogąc uwierzyć w to co się dzieje usiadł na jednym z materaców. Włączyłam jakiś film komediowy i zajęłam miejsce obok niego. Owszem, miałam swój materac, ale chciałam być przy nim. – Powiesz coś? – Harry spojrzał na moją twarz i uśmiechnął się delikatnie.

-Niesamowicie tu jest. – ja także obdarzyłam go swoim uśmiechem.

-Wiedziałam, że będziesz zachwycony. – ucałowałam jego policzek. – Powiesz mi dlaczego byłeś dzisiaj taki smutny? – zapytałam wtulając się w jego ramię.

-Tak po prostu.

-Nie kłam. Musiał być jakiś powód. – nastała chwila ciszy, którą wypełniały tylko dialogi aktorów w filmie. – Powiedz mi. – Harold spojrzał w moje oczy. Ponownie posmutniał.

-Gdy dzisiaj rozmawiałaś z kimś w lodziarni to powiedziałaś…

-Co powiedziałam?

-Że jesteś na treningu. Nie powiedziałaś prawdy. Wstydzisz się mnie? – zapytał i w jego oczach można było dostrzec coś w rodzaju zawodu. Zaśmiałam się jedynie. On wszystko poprzekręcał.

-To nie tak. Mój brat zapytał się gdzie stłukłam kostkę. Powiedziałam, że na treningu. Oj Harry, Harry. –

tym razem na jego twarzy pojawiło się zakłopotanie, ale i szczery uśmiech.

-Naprawdę? – zapytał.

-Mówię poważnie. – uśmiechnęłam się.

-Przepraszam cię. Jestem idiotą.

-Nie jesteś. – ucałowałam jego policzek i przytuliłam się do jego ciała. Zaczęliśmy w spokoju oglądać film. Cieszyłam się, że już wszystko w porządku. Biedny. Wyobrażałam sobie jak musiał się poczuć. Nie chciałabym się znaleźć w takiej sytuacji. Byłam zadowolona, że wszystko sobie wyjaśniliśmy.

~*~

i oto pojawiam się z następnym rozdziałem.:D

nie spodziewaliście się go tak szybko, prawda? 

mam nadzieję, że sprawiałam Wam tym chociaż trochę przyjemności.:)

*

piszcie swoje opinie poniżej.:)

7+ komentarzy = next chapter

*

przepraszam za jakiekolwiek błędy i niedociągnięcia.:3 

love ya all <3